Elveda

Konu: Elveda C.tesi Ocak 17, 2009 9:19 pm


	İnsan bu bazen direniyor bazen sabrediyor bazen yeniliyor kanadı kırılıyor güneşi batıyor Belki böyle gerekli İnsan her zaman mutlu olamaz ki Kırgın değilim üzgün hiç değilim Ben yüreğimi elime alıp köşeme çekileceğim İçim kahrolacak yutkunacağım En katil kelimeleri bileyeceğim Sen hissetmeyeceksin Anlatmayacağım sana Senden uzaklaşacağım Belki uzak kentlere gideceğim canım yüreğim anlamım şimdi hep kahır bir değirmen gibi öğütüyor tüm gecemi solgun kelimeler besliyor hayallerim sana ne anlatayım ben yalnızlık damarlarımda feveran ediyor evet yalnızım mutlu ol sen anlamlarını yitirdi burada yoksun lütfen yüreğini de al git niçin yazdığımı sana niçin şiirler yazdığımı sorma sevmek özgür olmaktır sevmek hayata sarılmaktır sevmek kaybolmaktır yükümü ayaklarım taşımıyor kelimeleri asa yaptım yüreğime artık ellerim terlemiyor gözlerim dolmuyor senle başladığım bu yazıya şimdi yalnız devam ediyorum sevda yanığı duraksamalar yaşıyorum çakmak çakmak ışıklar odamda yetim kaldı karbeyaz geceleri yolladım hiç dinlemeden sarıldım en zifiri perdelere örtü diye çektim sırlarıma gizli bir yılan gibi gizlenmiş kahır yaşam için kanat çırpıp yalnızlığa yakalandık karmakarışık duygular acının kıvamında hapsettin beni acıların odasına duvarda kalan gülücüklerin izi inan ayrılık buz gibi bir keskin bıçak elveda sabah ezanı okuyor ama çok güzel okuyor ayrılık ezanını okuyor kırık bir yürek güneş battı hoşgeldin karanlık