Sessizlikle gelen

Konu: Sessizlikle gelen Paz Ocak 25, 2009 12:09 pm


	Düşünüyorum!... İnsan alışkanlıklarının esiri. Sevdiği birini uzun süre görmeyince hayatında derin bir boşluk yaşıyor. Belki o boşluk hayatın kendisinde vardır. Tek olmak tek yaşamak hüzün verir insana.. Bir şeyleri paylaşmak kadar hayatı güzelleştiren ne vardır... Belki bir dilim ekmek belki bir çiçek resmi veya karşılıklı bir sohbet. Sanal bir dünyada gerçekleri başımızı kuma gömüp yok ederek yaşarken yalnızlığın acı titreşimi ile silkinmek ve daha fazla çırpınıp dibe batmak kadar sahte bu hayat. Paranın gücünü insanlığın erdemine peşkeş çekip beton yığınları arasında yitirdik insanlığımızı. Bir sobanın başında patlayan mısırların eşliğinde anlatılan dedekorkut masalları artık zevk vermiyor yitik düşleri geri getirmeye.. Derin bir komploya kurban gitmiş umutlarımız. Hep bir şeyler kayıp gidiyor ayaklarımızın altından. Ne acı...

Konu: Geri: Sessizlikle gelen Ptsi Ocak 26, 2009 10:26 am


	İnsan alışkanlıklarının esiri. Sevdiği birini uzun süre görmeyince hayatında derin bir boşluk yaşıyor. sanal bi dünya bile olsa birşeylerini paylaşıtığın biri olduğu sürece kendini yalnız hissetmiyorsun ve o paylaştığın kişiden uzak kaldığında ise bir parçan eksik gibi oluyor .................bu yorumun devamı gelcek

Konu: Geri: Sessizlikle gelen Ptsi Ocak 26, 2009 5:08 pm