İçimdeki Sensizlik

Konu: İçimdeki Sensizlik Cuma Ocak 30, 2009 4:07 pm


	İçimdeki Sensizlik Sen ölümle arana mesafe koyacak kadar soğuk bir kışı andırıyordun Geride ise, gözyaşlarına acımayacak kadar masum bir seveni kandırıyordun Özlemlerime koşacağım anların teneffüs zilini çalmadığında, Geçmişteki mutluluklar yeter dermişçesine Tren çığlığı rayların küflü demirlerinin, Masumiyetine benzediği zamanları kazıdım hafızama. Şeytanla dost olan acımasızlığının teseddürüne bürünmüş sahte yüzün Kim bilir Daha kaç kişiye verecek hüzün. Başkalaşan kişiliğin, kimden darbe almışdı da Yoksulluğumu büyüttüğüm kurak tarlamın ekinlerine, Bir karga gibi sokulup, oruç bozarcasına İyinin ve kötünün kararsızlığıyla saldırdın? Asil bir sefillik deryasında Oltama takılan yosun kaplamış yüreğin, Gurur diyerek yaşamaya çalıştığım Paslanmış ufkumun sis çökmüş hayalini çürüttü. Duymayı çoktan unuttuğum Sağırmı oldum yoksa dedirten tatlı sözlerini, Hangi sütü lekeli ananın evladına söyledin de Notasız besteler gibi Türküsüz bir ömre mahkûm bıraktın beni? Ama bir gün hepsinden bıkıp, Bakkal defteri ve taksit kartları sıkıntısında Sade bir ömrün kenar mahalle saflığında yaşamak istiyorum dersen, Ve sorarsan bu acımasızlığından kurtulmanın yolunu Sana tek tavsiyem, Azraillin elinden su iç! Bir insanı sevmekle başlıyordu aşk Ve terk etmesiyle acı.