Hayal kırıklığı...

Konu: Hayal kırıklığı... Perş. Haz. 18, 2009 1:29 pm


	Hayal kırıklığı... Heyecanın hüzne dönüştüğü an, tebessümün "neyse"'ye büründüğü an ve ışıltının karanlığa düştüğü an. Yenilme, dayan, sabret, yıkılma, bükme boynunu... Güneş doğacak elbet üstümüze ve nefes almaya devam edeceğiz bu hayatta. Üstüne çöken ağırlık gözyaşı döktürse de bazen, çekilmez yaralar acıtsa da seni, yıkılmayacağım deyip yılsan da ömründen ve vazgeçsen de kendinden, boş verme, sa’kın hayallerini işgüzarlardan. Bir sınav uzağında olabilir gerçeklerin, zaman enseni sokabilir gelip geçiyor akreplerin, bitmez tükenmez görünebilir ucu bucağı olmayan dertlerin. Şikâyet etme! Bombalar patlamadan saklan kör mabedine, zayıflığınla kalma meydanlarda, çıkma düşmana karşı kurtarıcı olarak. Sen zayıfsın çünkü... Sorularıma düğüm, dertlerimle zulüm getirdi ipin ucunu tutamayıp kaçırdıklarım. Zamanı dinlemeyip arka sıra ettiğim sonuçlar karşıma bir bir çıktı, sebep olarak. Geri dönüşüm yok ve "keşke" deme haklarımı doldurdum. Melodram bir çizgi içinde ne iyilere büründü kalbim ne de kötülere büründü nefsim. Şah damarıma silah sıktım, sırtımdan ter boşaldı içimden de kan... Sırat a varamadan yolda düştüm, rüzgârla süpürüldüm toprakla gömüldüm. Doğu-batı çizgisinde, yön bulamadım aklıma. Kararmış düşüncelerimi sonsuzluğa taşımak zor olsa gerekti ama zor olan tebessümdü aslında şeytanın ele geçirdiği bedenlerde. Katliam yapılıyor, her yer kan, her yer boşluk ve herkes ölü... Toz, duman oldu önüm. Yürüyemiyorum ne ileri ne geri, gittiğim yer içimdeki masumluğun karşısında ki canavarın evi. Geceleri gölgemi takip ederken döndüm geriye baktım göz ucuyla. Ne var orada karanlığın içinde. Hiç mi? Yoksa kırıklar mı? Bilemiyorum, zamana savdım seçimi mi. Zaman'ı öldürürken kendi boşluğum da yanlışa da düştüm. Aslında zamanın beni öldürmesini izliyordum aptalca. Aptalı oynamayı seçiyordum, enaniyeti yüceltiyordum evimde ki dört duvarda. Bende ki bu enaniyeti kırmak için yüzlerce kez kafamı duvarlara vurmam gerek. Pis kan ı akıtmam gerek içimden, aptalı akıllandırmam gerek yanlış seçimden. Vaktin uzunluğuna aldanma, ömrün kısalığıyla korkma; vakit su gibidir akıp geçer, ömür ayna gibidir sen iyi oldukça cenneti seçer. Döküntüler içinde kalbimde ki kırıkları aradım. Aramadım canımı yakan parçaları, sormadım önüme çıkan vedaları, tutamadım elimden kaçan umutları. Hayallerime de hiç bakmadım. O küflensin nemli mahzenlerde, yok olsun derin kuyularda, aramasın kimse onu sessiz sahillerde. Heyecanım da sönsün artık. Zora sokmasın artık beni, kirletmesin tebessümlerimi... Geçmişe iz bıraktım tarihi hesaba katmadan, kendime bir çizik attım içinde rüyalarım olmadan, tüm güçlerimi seferber ettim savaşıma, ayakta kalacak kadar derman bırakmadan... Bir hayal kırıklığı yaşıyorum bu sıralar. Kör oldum, vahşice döndüm, müsbetteye büründüm, firar ettim acınası halimden artık acımasız göründüm... Sessiz, hissiz ve yalnız bu ayaz da üşüdüm. Bana yine hüzün, gözüm yollarda... Yavuz TANRIVERDİ